به زودی دنیا در سکوت فرو خواهد رفت.جنگ ها، ترس ها، فریاد ها، خشونت ها،فرار ها و همه خاموش میشوند.همانند نفس عمیق قبل از شیرجه.همانند آرامش قبل از طوفان.مدتی در آرامش. و از خاوری نزدیک زلزله ها بر میخیزد.به قدرتی عظیم.فاصله ی شهر ها کوتاه میشود.مردم با فاصله  های بسیار دور، همدیگر را هرروز میبینند.

زلزله ها شهر ها را به زمین فرو میبرند.مردم در ناامنی قرار میگیرند.عشق و ترس در هم میامیزد.مردی در شهری همسرش را به خاطر افشا نشدن راز هایش میکشد و دفن میکند.خشم میکند.قدرت میابد.سر به سجده فرود نیاورده و نمیاورد.عشق نمی ورزد.اگر اورا ببینی گویا بد ترین مردم را دیدی.با خشم راه میرود.زمین به زیر پای ارتشش لرزان.از خاندانی پاک ،کینه ای در دل دارد و بر علیه این خاندان بر میخیزد.صورتی سرخ دارد.چشمانی آبی.اگر به چشم دل ببینی گویی کور است.هیکل بزرگش به وی ابهت میدهد. و قسم به آن زمان که از میان شعله های آتش و زلزله در شام و ترس مردم بر میخیزد.روی به آسمان میکند و میگوید:اول انتفام و سپس جزا.

با سه گروه مواجه است و در شرق و غربش دشمنانش را میبیند.بر همه غضب میکند.مرد زرد روی را میبیند و به او حمله ور میشود.با لشکرش او را در هم میکوبد.

مرد ریز اندام را میبیند. با لشکرش به او حمله مینکد و ازمیان برش میدارد.

هر که با او مخالفت میکند را سر میبرد و می جوشاند ومی خورد.دانشمندان را میکشد و رعب میاندازد گویی از دهانش آتش بر میخیزد.مردی از خاندان پاکی در مقابلش است.غرور میکند.در شرق خود سیدی میبیند و لشکری برای خود فراهم کرده خود به جنگ سید میرود.

لشکر دوم خود را به سمت شهری که مرد پاک در آنست میفرستد و خود به جنگ با سید میرود.لشکر دوم به شهری در سر راه میرسد و هرانچه در آنست را ویران میکند.با خاک یکسان.لشکر دوم به سمت شهر میرود و به صحرایی میرسد و در راه است.

لشکر اول با سید در جنگ است که تیز پروازان و تیز بالان و شکافندگان به پرواز در میایند و نابود میکنند.نمیدانی که چه جنگیست.

در صحرایی که بیداء است فرشته ای فرود میاید به صحرا میگوید:دهان باز کن که این لشکر لایق نیست.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: